Λίγα λόγια για την ιστορία του χορού

Τα θεμέλια του χορού φαίνεται να έθεσαν οι αρχαίοι πολιτισμοί της Ελλάδας και της Ρώμης.

Ο χορός στην αρχαία Ελλάδα:
Ειδικότερα για τον Ελλαδικό χώρο, με αφετηρία το Μινωικό Πολιτισμό επηρεάζονται και οι κοινωνίες της ηπειρωτικής Ελλάδας. Στην κλασική περίοδο του 5ου π.Χ αιώνα με επίκεντρο την Αθήνα, στην ακμή των γραμμάτων και των τεχνών, θέση ανάμεσά τους φαίνεται να κατέχει και ο χορός. Η ιδιαιτερότητα της τέχνης του χορού σε συνδυασμό με τα μέσα της εποχής δεν επιτρέπουν την ακριβή γνώση του είδους του χορού που άκμαζε εκείνη την περίοδο. Επίσης, φαίνεται να υπάρχει μια στενή σύνδεση του χορού, τόσο με την μουσική, όσο και την ποίηση (η Τερψιχόρη αποτελούσε τη Θεά του χορού).Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι ο χορός είναι δώρο των θεών προς τον άνθρωπο.

  

Ο χορός στην αρχαία Ρώμη:

Οι ελληνικές επιρροές αρχικά μοιάζει να ευνοούν την τέχνη του χορού, ως αναπόσπαστο κομμάτι της παιδείας, γεγονός που φαίνεται να αλλάζει με την πάροδο των αιώνων, όταν οι Ρωμαίοι αρχίζουν να δίνουν μεγαλύτερη έμφαση στο Θέατρο. Ειδικότερα δε, στο μ.Χ αιώνες της αυτοκρατορίας, ο ρόλος του χορού έχει υποτιμηθεί σε βαθμό παρακμής, γεγονός στο οποίο συνέβαλε και ο ρόλος της εκκλησίας.

Ο χορός περνάει σε άλλο στάδιο.

Μεσαίωνας:

Σε όλη την διάρκεια του Μεσαίωνα αναπτύσσεται ο κυκλικός χορός από τον οποίο φαίνεται να προέκυψε ο χορός σε ζευγάρια, με την αρωγή των τροβαδούρων.

Αναγέννηση:

Στα χρόνια της Αναγέννησης τελείται η μετάβαση από το χορό της Αυλής στο Μπαλέτο της Αυλής, το οποίο χαρακτηρίζεται από απλότητα και ομορφιά. Έκτοτε και μέχρι τη Γαλλική Επανάσταση, ο χορός περνά από διάφορες «μεταμορφώσεις».Μεγάλη επιρροή, μοιάζει να ασκεί η κομμέντια ντε λα αρτέ.