Μπαλέτο

Ανάπτυξη του μπαλέτου ως επαγγελματική τέχνη

Τον 18ο αιώνα, κυρίως στις τάξεις της αριστοκρατίας, συνυπάρχουν δύο ανταγωνιστικές μεταξύ τους «σχολές», οι virtuosi και το «μπαλέτο δράσης», οι οποίες σταδιακά άρχισαν να αλληλοεπηρεάζονται δίνοντας νέες συνθέσεις. Στην ιστορία του χορού της περιόδου, έχουν καταγραφεί μεταξύ άλλων, διάσημα ονόματα όπως οι: JohnWeaver, MarieSalle, FrantzHilverding, GaspasoAngiolini και Jean-GeorgesNoverre.

Τους προηγούμενους ακολούθησαν αρκετοί άλλοι, όμως από την άποψη της εισαγωγής καινοτομιών στο στυλ και την τεχνική, οφείλουμε να αναφέρουμε τους:JeanDauberval (χορευτή και χορογράφο στην Όπερα του Παρισιού), o οποίοςθεωρείται και εμπνευστής της μοντέρνας κωμωδίας μπαλέτου και, τον Charles-LouisDidelot (χορευτή και δάσκαλο μπαλέτου), ο οποίος-κατά πολλούς- αποτελεί τον πατριάρχη της ρώσικης σχολής μπαλέτου.

Γαλλική επανάσταση (1789)

Στα ταραγμένα χρόνια της Γαλλικής Επανάστασης και των επίσης έντονων ιστορικά δεκαετιών που ακολούθησαν, το μπαλέτο κατασταλάζει από τεχνικής άποψης σ’ αυτό που γνωρίζουμε ως τις μέρες μας. Φαίνεται πως η Επανάσταση δεν ανέτρεψε μόνο πολιτικά τη μοναρχία και άλλαξε τους συσχετισμούς υπέρ της αστικής τάξης και εις βάρος της παλιάς Αριστοκρατίας, αλλά επέδρασε ακόμα και στο μπαλέτοαποβάλλοντας τις τεχνικές των ευγενών. Ωστόσο, σύμφωνα με την Κάτια Σαβράμη απωλέσθη και μια μακρά παράδοση με αφετηρία την αρχαία Ελλάδα και τα χρόνια του Πλάτωνα. Αυτή ήταν η αντίληψη πως «ο χορός ήταν δώρο των Θεών και αποτελούσε αντανάκλαση της ουράνιας αρμονίας». Στο εξής, η αντίληψη αυτή αντικαταστάθηκε από την «τάση για απόδραση, την επίπονη εκπαίδευση και τα τεχνάσματα του μπαλέτου του 19ου αιώνα».

Το αυτοκρατορικό ρωσικό μπαλέτο

Ιδιαίτερη άνθηση γνωρίζει το μπαλέτο στην τσαρική Ρωσία, με κορύφωση κατά τον 19ο αιώνα, όπου η ιδιαίτερη ταυτότητά του αναγνωρίζεται διεθνώς και η παράδοση συνεχίστηκε και επί Σοβιετικής Ένωσης.